A skoro chwilowo jestem u siebie, to muszę się czymś podzielić bo aż mnie rozpiera i obawiam się, że jeśli tego nie zrobię to dekiel mi odleci zniecka znacka... Otóż rozmawiałam z moją Przyjaciółką na skype i pokazała mi Potomka. Rrrrrany ależ przesłodki pędrak z niego! Powiem szczerze, że się wzruszyłam bardzo... i jeszcze zauważyłam zmianę u mojej Przyjaciółki, o czym of kors nie omieszkałam jej poinformować. Przyjaciółka zawsze była osobą zadziorną, nie dającą sobie w kaszę dmuchać, no taka rasowa Sucz Mazowiecka i to było widać w wyrazie jej twarzy... a dzisiaj co ja paczę? No nomalnie Mona Lisa!, z tym jej zagadkowym uśmieszkiem, jakby wiedziała o czymś czego nie wiem ja i raczej nigdy się nie dowiem. Łagodne, miękkie i takie cieplutkie rysy twarzy... dziewczyna wręcz promienieje :) Co w sumie nie jest dziwne, bo Potomek na świecie od 9 lutego zaledwie, więc nie pokazał jeszcze na co stać takiego małego człowieczka. Dziewczyna promienieje więc nadal, aczkolwiek zaczęła poziewywać rozdzierająco, uśmiechając się jednak całą sobą i żyjąc jeszcze w nieświadomości co się może zadziać za czas jakiś. Pozytywna energia z niej emanuje i mam wrażenie, że udzieliła mi się jej mała cząstka... I ciesze się razem z nią, ponieważ posiadanie rodziny i dziecka było jej wielkim marzeniem a do niedawna miała do tego celu mocno pod górkę i nieciekawie bardzo.
CIESZĘ SIĘ JAK NIE WIEM CO! :)))))))))))))))))))))))))))))))))))
